The Negative Side of Me

Note: It’s optional if you’ll continue reading this blog post. It’s very personal. So if you decided to read it, be sure to respect whatever it has written.

Weak. Easy to give up. Fool. Stupid. KJ. Outcast.

Halos lahat na yata ng negative adjectives describe me. Para sa akin, tama ang ginagawa ko. Pero sa iba, mali. Lagi na lang ako ang mali.

My life is so unfair. Naiinggit ako dahil may mga anak na buo ang suporta sa kahit anong gusto nilang gawin. Naiinggit ako sa mga anak na tinutulungan pa sila to be a better them. Ang daming di nakakaintindi sa akin at marami rin ang di ako tanggap. Kaya wala akong barkada or best friend sa school. Lagi na lang akong nag-iisa.

I don’t believe in myself. Yun ang laging nasa isip ko. If somebody doesn’t believe me, paano ko pa paniniwalaan ang sarili ko?

Am I mature enough mentally, emotionally, physically and spiritually? Half. 

Mentally – alam ko kung anong tama at mali pero medyo di ako focused sa bagay na ayaw ko.

Emotionally – I’m strong if you’ll see me pero deep inside, I’m so weak.

Physically – small but terrible pero I’m chubby.

Spiritually – I rarely go to church but I always talk to God.

My friends said na mabait ako at masipag. Pero on the negative side they said na wala akong initiative, wala akong pakikisama at ako’y suplada.

No initiative – I wait for someone to command me on what to do. At inaamin ko yun. Pero there are times na kung gusto kong gawin ang isang bagay, gagawin ko kahit di na ako inuutusan.

Suplada – yes. Kung di mo ako papansinin dahil pag tumingin ako sa tao na kilala ko, titignan ko siya and I wait for him/her to say hi pero wala. Sino pa kaya ang mas suplada? Ni hindi nga tumingin sa akin eh.

Walang pakikisama – may mga times na ganun ako dahil nauto na ako before. Kaya ayokong makisama sa mga taong hindi ako tanggap bilang ako. 

Pero because of fangirling, may nameet akong true friends and best friends na tanggap ako bilang ako. Sila ang nagbibigay sa akin ng lakas. Kahit nga yung mga taong di ko namimeet personally binibigyan ako ng advice. Di katulad ng iba dyan, walang pakels sa akin, para bang isa akong invisible na di nila ako nakikita.

What’s wrong being a fangirl? Naging magastos ako? Naging pabaya sa pag-aaral? For me it’s not wrong. Those people who think of it have a dirty mind; they didn’t appreciate that much.

“Look at me, I may never pass for a… perfect daughter…”

That’s a line from one of my favourite songs “Reflection”. Yeah. Others said na I’m a perfect daughter pero hindi. Pasaway at hindi nakikinig sa magulang at nakakatanda. The reason why I’m doing this kasi dun sa way na pakikipag-usap sa akin ay mali na and they didn’t support me sa anumang gusto kong gawin sa buhay. Kahit na encouragement nga na “Galingan mo” or “Kaya mo yan” WALA. Sa exams and job interviews lang pero never kung may performance ako sa stage. At isa pa, pinagsasabihan ako nakakunot pa ang ulo. Sana pagsabihan naman ako ng mahinahon, na hindi mukhang galit, makikinig at maiintindihan ko naman.

Naniniwala ako sa kasabihang “Mangyayari ang dapat na mangyari para sa iyo.” I’m talking about the whole life as a person. I apply for a job on what I want based on my skills and qualificiations at yung alam ko na magiging masaya ako sa trabahong papasukan ko. I always did my best on exams and interviews. Pero kulang ako sa preparation. There are things kung bakit wala pa akong trabaho: either overqualified ako or hindi ako qualified talaga sa trabahong iyon. And I accept it kung wala talaga. It means di ako pinagpala ng Diyos na magtrabaho pero darating din ang panahon na magkakaroon rin ako basta may tiwala lang ako sa Maykapal. O kaya naman naitadhana akong magpasaya ng tao sa pamamagitan ng talent ko sa pagpeperform sa stage.

I got disappointed with the people around me, specifically my family and school friends. Halos lahat ng negative about sa akin, narinig ko na. I always give up with the thing that I want to do because of my family though for me I still want to continue it.

Honestly, I don’t know who I am and what my real purpose in this life is that God had given to me. I often think of taking suicide to finish my life that I don’t want to pursue anymore. I remember what had a newbie Korean actress posted on her Facebook account few months ago, “Nothing consoles me.” That’s her last post before she killed her life. Now I understand. I undergo a huge depression that I felt that I couldn’t take anymore.